شکیبایی و شکوه یک پدر

قسمتی از نامۀ شهید علی­ اکبر شکوهی به خانواده ­اش

خدمتِ پدر و مادرِ گرامی سلام می ­رسانم و امیدوارم که حالتان خوب باشد و اگر از احوالاتِ فرزندِ حقیرِ خود جویا باشید الحمدُ لله سلامتی برقرار است و به دعاگویی شما مشغولم و هیچ نگرانی ندارم جُز دوری شما ولی کار برای خدا همه را آسان می­ کند ... پدرجان برای من ناراحت نباشید زیرا که اَجرِ خود را از دست می ­دهید ، مادرجان شما هم همین طور ، خود را نرنجانید .

وَ السّلامُ عَلی مَنْ اِتَّبَعَ الهُدی ـ 28 / 4 / 1364  

از بهمن 1364 که علی اکبر شکوهی آسمانی شد تا بهمن 1395 که پدرش هم به دیار بقا رفت 31 سال طول کشید .

31 سال صبر و سکوت ، حسین شکوهی آن چُنان از فرزندانش رضایت داشت که وقتی بیان می کرد من لذّت می بُردم .

در خاطره ­ای دیگر گفته بودم من بارها به خانه­ شان رفته بودم تا احوالی بپرسم .

دو بار آخِری که او را دیدم به سمتِ باغشان می­ رفت ، پیاده ، می ­گفت : می­ خواهم پیاده­ روی کنم .

وقتی من در کربلای پنج مجروح شدم ، تنها پدرِ شهیدی بود که به عیادتم آمد . این اواخِر یک بار برای بازگویی خاطراتش از خانِ فرومد به خانه­ شان رفته بودم . صریح خاطراتش را می­ گفت . وقتی قصّه به دادگاه کشید ، خواستم تا خاطراتش را امضا کند ، اسمش را نوشتم تا امضا کند ،

گفت : خودم اسمم را می ­نویسم .

گفتم : با خود گفتم شاید لرزشِ دست داشته باشی ؟

گفت : نه دستم نمی ­لرزد و امضا کرد .

شکیبایی و شُکوه یعنی همین !

وقتی از طرفِ خانوادۀ شهدا نامه ­ای علیه من نوشته شده بود ، گفت : ما که در جریان نیستیم ، آنجا هم امضا کرد که آن نامه جعلی است . وقتی نامه را برای امضا پیشِ پدر شهید معینی بُردم ، او هم امضا کرد که ما در جریان نیستیم و حاضریم با هزینۀ خودمان بیاییم مشهد ، آنجا هم شهادت بدهیم که ما از شما ناراضی نیستیم و نامه­ ای هم ننوشته ­ایم ! شهید و شاهد یعنی همین !

خدایا به والدینِ شُهدا صبر و شکیبایی بیشتر و آمرزش و رحمتِ گُسترده ­تر ارزانی دار .